Neovisan koliko je Dalmatinac. Što je dalmatinski karakter, kako ga odgajati i brinuti se za njega?
Dalmatinac je stara pasmina lovačkih pasa. Dolazi iz Dalmacije, zemlje koja se pruža duž obale Jadrana. Ima veselu dispoziciju i živahni temperament. Snažno je vezan za cijelu obitelj, zahtijeva pažnju i ne podnosi usamljenost dobro. Ne bi trebao pokazati neopravdanu agresiju ili kukavičluk. Dobar je prijatelj djece, ali pokorit će se samo odrasloj, čvrstoj i dosljednoj osobi. Unatoč nježnom karakteru, može se založiti za gospodara i oduševljen je čuvarom. Inteligentan je i ima izvrsnu memoriju. Mišljenje krajnje neposlušne osobe prema njemu je nepošteno. Dalmatinac je neovisan i ne treba očekivati da je apsolutno poslušan. Mnogo ovisi o vlasniku, pravilno odgojen i vođen pas ne uzrokuje velike probleme, a ako ga zanemarite može biti nepodnošljivo.Pogodan je prijatelj za aktivne ljude koji više vole sportski način života. Njega je jednostavna, kaput gotovo ne zahtijeva češljanje, samo ga obrišite pamučnom krpom. Morate redovito provjeravati uši, posebno u vrućim danima i održavati kandže podrezanima. Dalmatinci su izloženi riziku nasljedne gluhoće i skloni su kožnim i prehrambenim alergijama.
Označi i pokazuje Koje ocjene i na kakvim izložbama pas i kuja moraju dobiti da bi se kvalificirali za uzgoj u Kinološkom klubu?
Kinološki klub omogućava uzgoj kuja starih 18 mjeseci (pasmine velikih glava dozvoljene su nakon navršenih 12 mjeseci) i dobivene preko 15 mjeseci na tri izložbe (uključujući jedan međunarodni ili klupski sajam), u bilo kojoj klasi, od najmanje dvije različite suci, tri razreda vrlo dobar ili odličan. Pas može postati paradni pas ako je navršio 18 mjeseci i stekao u dobi preko 15 mjeseci, na tri izložbe (uključujući jednu međunarodnu ili klupsku izložbu), u bilo kojem razredu, od najmanje dva različita sudaca, tri izvrsne ocjene. Za neke pasmine potrebni su i dodatni zahtjevi za uzgoj (o njima smo pisali u travanjskom broju).
Bul terijer nije za svakoga Kakav je pas bul terijer?
Bulterier to pies średniej wielkości, muskularny, o charakterystycznej jajowatej głowie. Rasa została wyhodowana w pierwszej połowie XIX w. na Wyspach Brytyjskich. Do jej stworzenia użyto buldoga angielskiego, białego teriera myśliwskiego, charta angielskiego greyhounda, dalmatyńczyka i być może pointera. Bulterier to pies o umiarkowanym temperamencie, zrównoważony i wesoły. Lojalny i oddany właścicielowi, wymaga bliskiego kontaktu z rodziną. Ponieważ wyhodowano go do walk psów, nie jest agresywny wobec ludzi. Potrafi żyć w zgodzie ze zwierzętami, z którymi się wychował, ale bywa niebezpieczny dla obcych czworonogów. Bardzo ważne jest, aby szczeniak w czasie dorastania nie wdawał się w bójki, prawidłowe kontakty z innymi psami w tym okresie są podstawą wychowania. Bulterier ma silną osobowość, jest uparty i dość niezależny; nigdy nie będzie ślepo posłuszny. Najlepiej uczy się poprzez zabawę, niczego nie osiągnie się używając siły. Wskazana jest nauka ogólnego posłuszeństwa, odradza się natomiast szkolenie obrończe. Pies ten nie należy do ras szczególnie aktywnych i nie potrzebuje intensywnych treningów, wystarczą mu regularne spacery. Dobrze adaptuje się do życia w mieszkaniu. Nie jest psem dla każdego, wymaga właściciela konsekwentnego, wyrozumiałego i potrafiącego go sobie podporządkować. Częstą przypadłością zdrowotną jest dziedziczna głuchota występująca u zwierząt o białej maści, zdarzają się alergie pokarmowe, a w starszym wieku skłonność do chorób serca, nerek oraz zmian w obrębie stawów kolanowych.